امروز، مفتخریم که آموزش علوم پزشکی کشورمان در سطح جهان مطرح بوده و نقش دانشگاه علوم پزشکی تهران در این خصوص بسیار چشمگیر است. در شرایط فعلی بیش از 200 مرکز آموزش عالی در کشور داریم که 45 درصد آن در حوزه پزشکی فعال است.
اما در این بین، دانشگاه علوم پزشکی تهران با داشتن بیش از هزار و 200 عضو هیات علمی، 7 دانشکده که به تازگی تعداد آنها به 9 دانشکده رسیده است و نیز بیش از 40 مرکز تحقیقاتی، چند سالی است که رتبه نخست پژوهش را در بین دانشگاه های علوم پزشکی کشور کسب می کند.
در طول 2 سال گذشته، دانشکده علوم نوین در دانشگاه علوم پزشکی تهران تاسیس شده و داروهای جدیدی نیز توسط مرکز رشد و محققان این دانشگاه تولید و وارد صنعت دارویی کشور شده که از جمله آن، اریتروپوئتین و داروی خوراکی تالاسمی است.
همچنین با توجه به میراث گذشته خود، با دریافت مجوز از وزارت علوم نسبت به تاسیس دانشکده طب سنتی و پذیرش دانشجوی طب سنتی اقدام کرده‌ایم. 7 هزار کتاب چاپ نشده پزشکی در سایت دانشگاه در حوزه طب سنتی داریم و همچنین درمانگاه‌های طب سنتی را در بیمارستان امام خمینی(ره) تهران راه‌اندازی خواهیم کرد.
اکنون می‌توان گفت دانشگاه علوم پزشکی تهران در علوم پزشکی و علوم بالینی جزو یک درصد دانشگاه‌های دنیاست؛ تنها دانشگاه علوم پزشکی کشور است که میزان استنادهایی که به مقالات آن می‌شود، به حدود بیش از 3 هزار رسیده و این آماری است که در سایت ESI منتشر شده است.
در کشور ما این یک واقعه بسیار مهم در عالم پزشکی است که دانشگاهی توانسته میزان استنادهایش را به حدی برساند که در حد یک درصد دانشگاه های برتر دنیا قرار بگیرد. نکته بعد، میزان رشد انتشارات و خصوصا رشد کیفیت مقالات دانشگاه در طول سال گذشته بود.
الان دانشگاه علوم پزشکی تهران 3 مجله دارد که در ISI و Medline نمایه می شوند: مجله Drug و مجله Public Health این دانشگاه در ISI و مجله آسم و آلرژی ما در Medline نمایه می شوند. از این گذشته، هر 20 مجله علمی که دانشگاه منتشر می کند، در اینترنت قابل جستجو هستند و مقالات آنها در طول یک سال گذشته، بیش از 200 هزار بار دانلود شده اند.
رشد تولیدات علمی دانشگاه ما در طول سال گذشته 85 درصد بوده است و ما در حال دنبال کردن حدود 2 هزار طرح پژوهشی هستیم.
در حالی که با توجه به بودجه کمی که به دانشگاه‌ها اختصاص داده‌اند، دانشگاه‌های کشور عملا باید تولیدات علمی خود را متوقف کنند، اما در این میان، دانشگاه علوم پزشکی تهران توانسته با در اختیار داشتن 10 درصد از اعضای هیات علمی کشور، بیش از 30درصد تولیدات علمی کشور را به خود اختصاص دهد. بیان همه این افتخارات، نه برای فخرفروشی، که فقط برای بیان یک درخواست قانونی است.
قانونی در برنامه داریم که بر اساس آن، دانشگاه هایی که به مرزهای توسعه علمی می رسند و می توانند در مجامع علمی بین المللی حرفی برای گفتن داشته باشند، باید مورد حمایت ویژه ای قرار بگیرند. خواهش ما این است که این قانون اجرا بشود. واقعیت این است که دانشگاهی مثل دانشگاه علوم پزشکی تهران با یک حمایت و کمک، می تواند در حوزه های بین المللی بدرخشد.
اگر می‌خواهیم سند چشم انداز را در عالم پزشکی اجرا کنیم، اگر می‌خواهیم قدرت اول علمی منطقه بشویم، اگر می‌خواهیم تولیدات علمی ما توسعه پیدا کند و بتوانیم آموزش های بین المللی ایجاد کرده و توسعه بدهیم، مسئولان کشور کمک کنند تا حداقل، مشکلات اعتباری دانشگاه ما در حد و اندازه یک دانشگاه مادر مرتفع شود.
این یک واقعیت تلخ است که ما برای این که فردی جدید را که دارای ایده های نو است، در دانشگاه جذب کنیم، درگیر مولفه های زیادی می شویم تا مسائل مربوط به حقوق وی را حل کنیم؛ چون بالاخره ما باید منضبط کار کنیم و بایدحقوق یک فرد را بتوانیم بدهیم.
به این ترتیب، یکی از نگرانی های دانشگاه این است که نتوانیم در خدمت افرادی که می توانند به دانشگاه خدمت کنند و آینده بعضی از بخش ها را بسازند، باشیم. بودجه سرانه ای که به دانشگاه ما پرداخت شده حتی از برخی دانشگاه های دیگر کشور کمتر است و به نظر می‌رسد اعتبارات دانشگاه ما حتی کاهشی در حد 10 درصد داشته باشد. این حق دانشگاه تهران نیست.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران
